Metro gang bij Centraal Station

Dit project is een vervolg op de missie van het Centraal Station dat op het einde van vorige eeuw aan Ma2 werd toevertrouwd. Als gevolg van een wedstrijd georganiseerd door Beliris in 2008 wordt het atelier van Francis Metzger toegewezen voor de herinrichting van de gang die het station met de metro verbindt. Dit aanvullend werk bevindt zich in het verlengde van het vorige, hoewel de gang later is dat de inauguratie van het spoorwegstation. Dit werd aan de architecten verduidelijkt door Maxime Brunfaut bij de start van hun onderzoek. Om de vorm en inplantong van het station te begrijpen hebben ze zich gericht tot de architect die door Horta werd aangewezen om het project te voltooien. Maxim Brunfaut wees hen aan dat de driehoekige vorm van het station een bedenksel was van Adolphe Max, toenmalige burgemeester. Hij had de inplanting van twee lanen en een station voorzien in deze overgebleven ruimte. Dit element liet toe aan Ma2 om het project van Horta te begrijpen en te analyseren. Dit project maakte deel uit van een globale en bijdetijdse aanpak, ver van de methoden van de modernisten. Maxime Brunfaut was bovendien enorm verrast van de dorst naar kennis van de huidige architecten. « waarom willen jullie dit allemaal weten ? » vroeg hij hen terwijl hij aangaf dat hij in hun plaats « gedaan zou hebben wat hij dacht juist te zijn zonder op zoek te gaan naar al deze informatie ». Deze opmerking toont ons hoe sterk de architectuur veranderd is.

In de jaren 2010, leek deze gang op een verloren plek, niemand dacht dat deze ondersteund was van een ietwat interessante versiering. echter, twee elementen dringen zich onmiddellijk op, ondanks hun slechte staat : de verlichtingsarmaturen getekend door Brunfaut en de vloerbedekking in mozaïektegels. De restauratie – waaronder grondige reinigingen – heeft kunnen rekenen op hedendaagse technieken in weergalm met de plek en zijn geschiedenis. De gewezen beroerde en sombere gang heeft aan verlichtingsintensiteit gewonnen dankzij een herstek van de verlichtingstoestellen en een restauratie van de vloer, geannexeerd door een smalle strook uit ceramiek van een verschillend formaat, die destijdse muurtjes vervangen. De randwanden van deze grote circulatieruimte werden behandeld in termen van animaties. De artiest Daniel Deltour, die al had meegewerkt voor het Theater Balsamine, werd in het team geïntegreerd om zodanig een beeld van Brussel uit te werken door middel van foto’s die hij getrokken heeft gedurende zijn stedelijke wandelingen. Uit deze wandelingen in de stad heeft hij honderden beelden verzamelt.

Door zijn overlijden voor de afloop van het project werd architect en fotograaf Bernard Baines aangewezen om het project tot een goed einde te brengen. Deze laatste heeft met veel gevoeligheid en respect deze materia prima behandelt, om zo een straat samen te stellen die het metrostation met het spoorwegstation verbind, op de manier van een lange promenade, bestempeld door Brusselse afdrukken. De fresque op geëmailleerde staalplaat benadert een artistiek reclamebord bij aankomst in de hoofdstad.

*Daniel Deltour is overleden op 18 januari 2010